Tadeusz Jaroszewski autor "Architektury Uniwersytetu Warszawskiego" napisał o Pałacu, że stanowi "niewątpliwie najcenniejszy artystycznie element zespołu gmachów uniwersyteckich."

Fundatorem pałacu był Ludwik Tyszkiewicz.
W 1781 zawarł on kontrakt ze znanym architektem Stanisławem Zawadzkim. Roboty rozpoczęto dopiero w roku 1785, a już rok później z niewiadomych przyczyn Tyszkiewicz zawarł nowy kontrakt na budowę pałacu z architektem królewskim Janem Chrystianem Kamsetzerem. Zastrzeżono przy tym, że architekt ma liczyć się z planem pierwotnym, ale nie bezwzględnie.

Pałac Tyszkiewiczów jest pałacem wybudowanym w linii zabudowy ulicy, a nie jak większość pałaców warszawskich, cofniętym w głąb posesji. Jaroszewski tak opisuje wygląd Pałacu: "Architekt opracował starannie tylko elewacje od strony Krakowskiego Przedmieścia i od placu przed kościołem Wizytek, natomiast elewacjami od strony podwórza nie interesował się wcale."

W XIX wieku w pałacu zaszły tylko niewielkie zmiany. W latach 1821-22 powstała nowa oficyna od strony kościoła ss. Wizytek. Dwadzieścia lat później zaś odnowiono i przebudowano wnętrza pałacu i dobudowano nowe murowane stajnie i wozownie oraz oranżerię, które zaprojektował Henryk Marconi.

W rękach rodziny Potockich pałac pozostawał do 1923 roku, kiedy to został sprzedany Bankowi Gospodarstwa Krajowego. Swoją siedzibę miały tu później również Polska Akademia Literatury i Biblioteka Narodowa. W 1944 Niemcy wzniecili w budynku pożar. Odbudowę zabytkowej budowli na potrzeby Uniwersytetu przeprowadzono w latach 1948-56 według projektu Jana Dąbrowskiego.

W budynku znajdują się:

• Wydział Polonistyki - Instytut Kultury i Języka Polskiego dla Cudzoziemców "Polonicum"
• Wydział Historyczny - Instytut Muzykologii
• Ośrodek Badań nad Antykiem Europy Południowo - wschodniej
• Studium Europy Wschodniej
• Muzeum UW
• Sale reprezentacyjne